Kennissen van ons die we via Internet/paarden hebben leren kennen zijn gisteren getrouwd en hebben vervolgens drie dagen feest. Ze hebben niet zo lang geleden een nieuwe woning in Bedburg waar ze nu ook hun paarden bij huis kunnen hebben.
Nadat we bij Arnhem de grens zijn gepasseerd is het nog een klein stukje totdat we in Bedburg zijn. Eenmaal bij hun aangekomen treffen we ze achter hun huis waar ze samen met andere gasten in een kring staan en een ceremonie uitvoeren......We hadden op foto's al eens gezien dat ze middeleeuwse feesten organiseerden maar we hadden niet begrepen dat de bruiloft ook geheel in stijl was. Achteraf stond dit wel op de uitnodiging. Op het terrein staan allemaal witte (zelfgemaakte) tenten en alle gasten zijn gekleed is middeleeuwse kleding. In de meeste gevallen bestaande uit een lang kleed met een brede riem. Aan deze riem hangen vervolgens allerlei attributen zoals een koehoorn (voor het bier), een flink mes en een leren tasje.
Na de ceremonie kunnen we Udo en Elisabeth feliciteren (huggen) met hun huwelijk.Vervolgens krijgen we een rondleiding op hun 'bauernhof'.
De rest van de avond lopen we wat rond en verbazen ons over dat hele Mittelalter gedoe. Toch zijn het allemaal erg aardige mensen. Als we onze tent een beetje op afstand van de andere tenten willen gaan plaatsen (je weet maar nooit wat ze 's nachts nog allemaal gaan uitspoken) wordt ons gelijk duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling is en dat we gewoon onze tent tussen hun tenten kunnen plaatsen. Ook helpen er gelijk twee jonkheren mee maar zo'n hightech tent is natuurlijk wel even iets anders dan wat men in de middeleeuwen had dus gaat het opzetten me alleen beter af.
De volgende dag komt alles zo tussen 8 en 9 langzaam op gang. We ontbijten allen gezamenlijk voor een van de tenten. Hierna hangen we gewoon een beetje rond. Kijken wat bij de paarden, maken af en toe een praatje (het duits gaat me toch niet meer zo makkelijk af) en eten en drinken wat. In de loop van de middag wordt er nog een trouwceremonie georganiseerd maar voor zover we het begrepen zijn de priesters (Keltisch en Christelijk) nog niet aanwezig waardoor het allemaal wat vertraging oplevert.
Als Udo en Elisbeth zich weer in hun trouwkleding hebben gehesen en we en paar mooie foto's hebben gemaakt besluiten we te vertrekken. Morgen hebben we afgesproken bij Wibout en Wilma en we willen vandaag alvast een eindje die kant op rijden zodat we morgen niet zoveel hoeven te rijden.
Als we om 16:00 u. vertrekken is het mooi weer maar al snel begint het te regenen. We hadden in gedachten om te kamperen maar we besluiten eerst maar door te rijden totdat de regen stopt. Echter het blijft maar regenen, en flink ook. Tegen 20:00 u., we rijden dan inmiddels al in Frankrijk, zien we een parkeerplaats met een Formule1 hotel en besluiten hier te overnachten.
De volgende ochtend kijk ik eerst of onze auto er nog staat. Ik vertrouw het namelijk maar niets dat de auto daar zo onbewaakt staat, maar gelukkig staat hij er nog en zijn alle ramen nog heel.
De hele weg naar Bourges (200 km onder Parijs) blijft het regenen. Pas als we bij het huis van Wilma en Wibout zijn aangekomen klaart de lucht op. Ze zijn niet thuis maar hebben een briefje op de deur achtergelaten met de melding dat ze zo weer terug zijn. We besluiten nog maar even een eindje in de omgeving te gaan rijden. Volgens Wilma staat in een naburig dorpje een pilaar als teken van het middelpunt van Frankrijk (in Wilma's woorden: 'de lul van Frankrijk'). Hierna rijden we nog naar Châteauneuf-Sur-Cher om de kerk aldaar te bezichtigen. Er is net iemand op het orgel aan het spelen en ik moet bekennen dat dit erg mooi klinkt (ik word ouder....?).
Nog geen vijf minuten nadat we weel terug zijn bij het huis van Wilma en Wibout zien we hun Renault ook het erf op rijden. Het is leuk om ze weer te zien. Ze zijn nu ongeveer 2 jaar geleden naar Frankrijk verhuisd om hier een akkerbouw bedrijf over te nemen. Ze hebben het hier goed naar hun zin en ik heb bewondering voor de manier waarop deze twee nuchtere Groningers in korte tijd ingeburgerd zijn in het franse plattelands leven.
Nu wonen ze er ook wel erg mooi. Regelmatig loopt er een ree in hun achtertuin (zo ook deze avond) en hun twee honden (Bas en Sep) hebben volop de ruimte om te rennen. Wilma heeft dit jaar ook een eigen groentetuin aangelegd en we krijgen paprika's en tomaten mee voor onderweg.
De volgende dag staan we vroeg op omdat we twee Australiërs gaan oppikken vanuit Bourges. We nemen afscheid van Bas, Sep, Wilma en Wibout en beloven snel weer eens langs te komen.
In Bourges staan Lyn en Darren al bij het station op ons te wachten. Lyn is de dochter van de Eather familie die de Myella Farmstay in Australie runt. Wij zijn hier in 2001, tijdens onze huwelijksreis, geweest en hebben altijd email contact met haar onderhouden. Lyn en Darren, een neef van Lyn, zijn in Europa voor een huwelijk van een familielid die vorige week in Engeland is getrouwd. Omdat hun bezoek aan Parijs ongeveer gelijk met onze geplande trip in Europa viel hebben we het een en ander gecombineerd zodat we nu twee dagen samen naar Chamonix reizen om de Mt. Blanc te bekijken. Via het internet hebben we een kamer in een Chalet geregeld in Chamonix voor twee nachten. Bianca en ik reizen daarna door naar Zermatt (Matterhorn) en Lyn en Darrin gaan dan weer richting Munchen.
Het is een lange rit naar Chamonix (600 km) maar omdat we vroeg zijn vertrokken hebben we lang van de ochtendkoelte kunnen genieten en zijn we halverwege de middag, als het aardig warm begint te worden, op de plaats van bestemming. Chamonix is een erg toeristische plaats met veel restaurants en cafés. Uiteraard staat alles in het teken van de Mt. Blanc. Nadat we de auto hebben uitgepakt lopen we wat door de gezellige straten en 's avonds gaan we met z'n vieren kaasfonduen bij een restaurant.De volgende ochtend word ik al vroeg wakker en zie tussen de gordijnen door dat de Mt. Blanc vrij van wolken ligt te glinsteren in de ochtenzon. Het liefst zou ik gelijk m'n bed uitspringen om naar de kabelbaan te gaan maar het ontbijt is pas tussen 8 en 9 en bovendien liggen de twee Aussie's nog te slapen...
Als we na negenen eindelijk aankomen bij de kabelbaan staat er al een flinke rij bij de kassa. Om 10:20 u. kunnen we omhoog naar het middenstation (Plan de l'aiguille, 2317 m.) . Hier weer wachten voordat we met de volgende gondel naar de top van de Aiguille du Midi (3842 m.) kunnen. Vervolgens gaat we in kleine gondels (4 personen per gondel) over de Géant gletsjer naar Pointe Helbronner op de grens van Frankrijk en Italië.
Deze laatste kabelbaan is erg mooi en geeft goed zicht op zowel de gletsjers als de Mt. Blanc en de omliggende bergen. De prijs vinden we wel wat hoog (Û51,- p.p. voor de drie trajecten tot aan Pointe Hellbronner) maar als je toch met de kabelbaan naar de Aiguille de Midi gaat dan moet je ook zeker deze laatste kabelbaan naar Pointe Hellbronner erbij nemen. Voor Darren is dit de eerste keer dat hij sneeuw ziet.
Weer terug bij Aiguille de Midi krijgen we 15 minuten de tijd om hier rond te kijken alvorens we weer afdalen naar het middenstation. Hier stappen we uit en gaan we lopend terug naar Chamonix. Dit valt toch wel wat tegen want 1300 meter dalen (over een afstand van 7 kilometer) is een flinke belasting voor je knieën als je dit niet gewend bent. Met letterlijk knikkende knieën strompelen we Chamonix binnen.'s Avonds eten we in het Chalet. Sarah, de beheerster van het Chalet, heeft een typische Zwitserse overschotel (aardappelen met kaassaus prutje) voor de gasten gemaakt en samen met een engels echtpaar en hun zoon eten we in de gezamenlijke eetzaal. Het is altijd grappig als de vraag: 'what do you do for a living' bij Darren terechtkomt. Hij runt samen met zijn vader een veebedrijf. Op 5000 hectare land beheert hij (en zijn vader), te paard samen met z'n 7 honden, 2000 stuks rundvee. Er zullen weinig Europeanen hetzelfde kunnen zeggen. Maar Bianca had deze vakantie eindelijk eens iemand met wie ze nu eens lekker kon bijkletsen over koeienrassen en het kruisen daarvan.
Woensdagochtend pakken we de auto weer in en vertrekken Bianca en ik naar Zermatt. Lyn en Darren hebben na lang wikken en wegen uiteindelijk besloten om eerst nog even te blijven en pas vanmiddag met de trein naar München te vertrekken. Daar ontmoeten ze nog een kennis van Lyn en vertrekt ook over drie dagen hun vliegtuig naar huis.
Darren heeft nog maar één ding in z'n hoofd: zo snel mogelijk naar huis. De vakantie valt hem zwaar en hij was het liefst gelijk na de bruiloft weer naar huis vertrokken. We nemen afscheid van Lyn en Darren. Het was erg leuk om deze twee dagen samen met hun door te brengen en ik denk dat we ze nog wel eens weer zullen ontmoeten. Waarschijnlijk in Australië.
De route naar Zermatt is relatief kort (137 km). Om 12:45 u. komen we aan bij een camping in Täsch. Deze plaats is het laatste punt waar je met de auto kunt komen. Zermatt is autovrij en je moet met een trein of taxi van Täsch naar Zermatt. De beheerder van de camping komt al direct naar ons toe lopen. We moeten eerst maar een plaatsje uitzoeken en desnoods alvast naar Zermatt gaan want de receptie is tot 14:00 u. gesloten.De camping staat vlak bij het station en nadat we de tent hebben opgezet kopen we een treinticket voor 2 dagen en gaan met de trein naar Zermatt. Het is een leuke rit van ongeveer 15 minuten en brengt je in het centrum van Zermatt. De plaats lijkt wel wat op Chamonix. Wel valt het op dat er hier meer wandelmogelijkheden zijn. Er zijn meerdere kabelbanen die je naar verschillende gebieden rond Zermatt brengen.
Als we een eindje door de straten hebben gelopen zien we voor de eerste keer de Matterhorn in het echt. Het is werkelijk een prachtige berg! De Mt. Blanc mag dan wel hoger zijn, vanaf een afstand lijkt het gewoon op een besneeuwde heuvel. Het is een beetje bewolkt maar de Matterhorn is toch goed zichtbaar. Morgen willen we met een kabelbaan de bergen in zodat we een nog beter zicht op de berg hebben.
De prijzen zijn wel gruwelijk hoog maar na 14:30 u. kun je met korting met een kabelbaan mee. Op de camping kun je bovendien de kaartjes met 12% korting kopen. Het liefst willen we in de omgeving wandelingen maken maar we hebben beiden nog flinke spierpijn in de benen van onze activiteiten in Chamonix.Weer terug op de kamping maak ik macaroni met o.a. de paprikas en tomaten die we van Wilma hebben gekregen.
Het koelt 's avonds flink af en al snel duiken we de tent in.
's Nacht horen we dat het af en toe regent en ook horen we een paar donderslagen. De volgende ochtend zie ik waar ik al bang voor was. Tussen de bergen hangen allemaal wolken.
We gaan na het ontbijt nog wel met de trein naar Zermatt en zien toch nog even de top van de Matterhorn maar de wolken blijven rond de bergen hangen en worden steeds dikker. Soms lijkt het wat lichter te worden maar de wolken rond de bergen verdwijnen niet. We doen nog wat inkopen in Zermatt en gaan dan terug naar de camping. De prijzen van de kaartjes voor de kabelbaan vinden we te hoog om toch maar de bergen in de gaan zonder de Matterhorn te kunnen zien. Ook al omdat we nog teveel spierpijn hebben om een leuke wandeling te kunnen maken. Bovendien wordt het morgen en overmorgen waarschijnlijk erg druk op de wegen en daarom besluiten we vanmiddag al te vertrekken richting huis.
Om 14:00 u. vertrekken we naar het noorden richting Duitsland. Even na grens bij Basel gaan we van de snelweg af op zoek naar een camping. Uiteindelijk zien we een campingbordje en rijden het campingterein op. De eigenaar verteld ons dat we de tent wel achteraan op het veld kunnen neerzetten. Het is een wat vage camping. Er staan geen tenten maar wel 3 splinternieuwe campers en 2 caravans in een cirkel opgesteld. Er lopen een paar mooi geklede jonge vrouwen rond met kinderen en we zien een man, strak in een pak en z'n haar in een staartje, in zijn auto wegrijden. Aan de nummerborden van de twee luxe auto's zien we dat het italianen zijn. De overige caravans die op het terrein staan zijn permanente caravans maar we zien slecht één andere campinggast (met een vleessnij-machine in z'n voortent...). De eigenaar zien we de later niet meer terug.
We halen gelukkig de volgende ochtend en nadat we onze spullen hebben ingepakt kijken we nog een keer of we de beheerder kunnen vinden. Als dit niet lukt vertrekken we uiteindelijke dan maar zonder te betalen.
De rit door duitsland loopt voorspoedig. We hebben nog geen last van drukte op de weg. Wel is het erg mooi weer geworden en vragen ons toch af hoe het weer nu bij de Matterhorn zal zijn. We zullen zeker nog een keer gaan naar de Matterhorn maar dan wat langer zodat we rustig de tijd hebben om er wandelingen te maken.
Om 12:00 u. komen we aan op de laatste bestemming van deze vakantie: een Lousdau-winkel. Dit is een winkel met paardenspullen zoals Divoza in Nederland. Er zijn een aantal vestigingen in Duitsland en deze ligt vlak langs onze route. Zoals gewoonlijk hebben we niets nodig maar komen toch anderhalf uur later de winkel uit met een grote tas met spullen en 200 Euro armer. Dit is erg typerend voor een bezoek aan dergelijke winkels (en ik kan niet eens Bianca hier helemaal de schuld van geven).
Hierna is het al wel erg druk geworden op de wegen maar gelukkig hoeven we niet ver meer om bij Arnhem Nederland binnen te rijden en de laatste paar kilometers naar het Noorden af te leggen.